Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Ο "Αγανακτισμένος"...


Ο κύριος Γιάννης Ζουγανέλης πολυπράγμων και πολυθεσίτης δεν χάνει την ευκαιρία να δηλώνει στα μέσα ενημέρωσης (πριν από λίγο στο "Ράδιο 9") πως είναι "Αγανακτισμένος" .
Πέντε δουλειές έχει. Τι θέλει και έκτη?
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των Αγανακτισμένων είναι το στοιχείο της ανεργίας. Φυσικά κανείς δεν του απαγορεύει του κυρίου Ζουγανέλη να δηλώνει ότι θέλει. Ακόμη και "Αγανακτισμένος". Δεν νομίζει όμως... ότι δεν πρέπει να το επιδεικνύει?
Η περίπτωση του είναι πρόκληση όχι μόνο για τους τόσους συναδέλφους του που δεν έχουν δουλειά, αλλά και για τον κάθε άνεργο...

Ο πολιτισμός της Kολακείας και η Mετριοκρατία. Του Δ. B. Τριανταφυλλίδη

Γράφει ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης.
Οι τα φαιά φορούντες
και περί ηθικής λαλούντες.
Κωνσταντίνος Καβάφης,
Σε λίγες εβδομάδες η Ελληνική Δημοκρατία γίνεται 37 ετών. Δεσποινίς ετών 37, ανύπαντρη και άπροικη. Ανύπαντρη γιατί, τελικά, δεν κατόρθωσε να παντρευτεί με την αξιοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την πρόοδο. Άπροικη γιατί το λιλιπούτειο κληροδότημα της σκεπάζεται ήδη από τον κουρνιαχτό της κατάρρευσης του άθλιου, διεφθαρμένου εξ αρχής, οικοδομήματος που έφτιαξε.
Το καλοκαίρι του 1974 η ελληνική κοινωνία πανηγύριζε ξέφρενα την πτώση της χούντας, λησμονώντας την κυπριακή τραγωδία. Ήταν η εποχή όπου η χώρα γέμισε αντιστασιακούς. Θα νόμιζε κανείς πως σύσσωμος ο πληθυσμός αυτής της χώρας επί επτά ολόκληρα χρόνια το μόνο που έκανε ήταν να αντιστέκεται στους τυράννους.
Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Στη χούντα αντιστάθηκαν ελάχιστοι. Ο Παναγούλης, ο Καράγιωργας, ο περήφανος εκδότης Βίκτορας Παπαζήσης (ο μόνος που τόλμησε να δείρει τους βασανιστές του μέσα στη φυλακή, άσχετα αν αυτό του στοίχισε βασανιστήρια που τον καθήλωσαν για ένα ολόκληρο χρόνο στο κρεβάτι), ο Μουστακλής και ορισμένες άλλες ολιγάριθμες ομάδες που συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν. Περίπου τέσσερις χιλιάδες αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες, αφού πρώτα γνώρισαν τη φιλοξενία των κατά τόπους κρατητηρίων της διαβόητης Κρατικής Ασφάλειας, εξορίστηκαν σε διάφορα ξερονήσια του αρχιπελάγους του Αιγαίου.
Η πλειοψηφία του πληθυσμού έτρωγε τα σάπια κρέατα του Μπάλιου (ένα σκάνδαλο ολκής για το οποίο δε δικάστηκε ποτέ κανείς), αγόραζε λευκές συσκευές για το νεοαποκτηθέν διαμέρισμα αντιπαροχής, παρακολουθούσε στους ασπρόμαυρους τηλεοπτικούς δέκτες τον «Άγνωστο Πόλεμο», την «Περίπολο της ερήμου», τον «Ιστό της αράχνης» τον «Φυγά», αλλά και τις σαχλές εκπομπές του αμετροεπώς φιλόδοξου, νεαρού τότε, Νίκου Μαστοράκη. Πιθανόν την ώρα της εκπομπής του Γεωργαλά, επίσημου προπαγανδιστή της χούντας και πρώην επιφανούς στελέχους του Κ.Κ.Ε. που αποστάτησε, κάνοντας αντίσταση, να έπλεναν τα πιάτα του βραδινού φαγητού. Βέβαια, θα μου πείτε πως υπήρχαν και οι Έλληνες του εξωτερικού που συμμετείχαν σε διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις, συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια κλπ. Αλλά η αντίσταση από τα κλαμπ του Παρισιού, τις λέσχες των μεταναστών της Γερμανίας και τους φοιτητικούς συλλόγους της Ιταλίας δεν απειλούσε το καθεστώς των συνταγματαρχών. Ήταν όμως ένα πρώτης τάξεως πολιτικό θερμοκήπιο απ’ όπου ξεπήδησαν όλα τα προβεβλημένα, στη συνέχεια, πρόσωπα των πολιτικών κομμάτων. Το πρόσωπα που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να καταλαμβάνουν υπουργικούς θώκους, ανώτατες διευθυντικές θέσεις σε κρατικούς ή ημικρατικούς οργανισμούς, να διευθύνουν εφημερίδες και κανάλια, να αποτελούν τον «αφρό του έθνους». Με λίγα λόγια όλοι εκείνοι που «έπιασαν τα πόστα» και τα «περάσματα».
Και το Πολυτεχνείο; Το Πολυτεχνείο ανήκε και ανήκει μόνο σ’ εκείνους που ήταν μέσα εκείνες τις ημέρες. Μόνο σ’ εκείνους που με ανάταση ψυχής τα έβαλαν με το σιδερόφραχτο καθεστώς της χούντας. Σε κανέναν άλλο. Καλύτερα να το αφήσουμε ήσυχο. Αρκετά το σκύλεψαν όλα αυτά τα χρόνια.
Η περίοδος μετά τη Μεταπολίτευση έχει τρομερό ενδιαφέρον πλέον για τον ιστορικό, αλλά και για τους σύγχρονους, αν θέλουν με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, να αναζητήσουν τις αιτίες της πρωτοφανούς πολιτισμικής κρίσης που βιώνουμε, μέρη της οποίας είναι η οικονομική, η πολιτική και η θεσμική.
Αμέσως μετά την πτώση της χούντας επανήλθε η δημοκρατική νομιμότητα στη χώρα. Άρχισαν να επαναλειτουργούν τα προδικτατορικά κόμματα, ιδρύθηκαν νέα, νομιμοποιήθηκε το Κ.Κ.Ε., έγινε δημοψήφισμα για το πολίτευμα και ο λαός επέλεξε την κοινοβουλευτική προεδρευόμενη δημοκρατία, κλείνοντας οριστικά το κεφάλαιο της βασιλείας στη χώρα.
Η περίοδος 1974 – 1980 ήταν μάλλον ένα διαρκές πάρτι με συγκεντρώσεις πολιτικών κομμάτων, φεστιβάλ κομματικών νεολαιών, κινηματογραφικά αφιερώματα σε κάθε είδους απίθανα θέματα, συλλαλητήρια αλληλεγγύης σε διάφορους λαούς, λαϊκές συνελεύσεις όπου συζητούσαν τα πάντα αλλά αποφάσεις δεν έπαιρναν, γιατί όπου δύο Ρωμιοί τρείς οι απόψεις που υπάρχουν και άλλα πολλά και πολύχρωμα και χαρούμενα και προοδευτικά.
Τα πολιτικά κόμματα που δραστηριοποιήθηκαν αμέσως μετά την πτώση της χούντας, ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία κολακείας του λαού. Ο πάνσοφος λαός τον ανέβαζαν, ο κυρίαρχος λαός τον κατέβαζαν. Και για να μην μείνει κανένα κοινωνικό στρώμα παραπονεμένο άρχισαν να ακούγονται διάφορα συνθήματα όπως «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» (πράγμα που σήμαινε ότι οποιαδήποτε εργατική διεκδίκηση αμέσως υιοθετούνταν από όλα τα κόμματα ως δίκαιη και νόμιμη), «τιμημένη αγροτιά», «περήφανα γερατειά», «αδούλωτη νεολαία», «πρωτοπόροι φοιτητές» και άλλα πολλά. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ η συντηρητική παράταξη τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, αισθανόμενη ενοχές γιατί η πλειοψηφία των οπαδών της δεν έβλεπε με άσχημο μάτι την «τάξη και ασφάλεια» που προσέφερε η χούντα, μετά το 1981 όταν για πρώτη φορά βρέθηκε στην αντιπολίτευση, υιοθέτησε όλα αυτά τα συνθήματα και τις πρακτικές των αντιπάλων της.
Η εγκαθίδρυση του πολιτισμού της κολακείας, της ενθάρρυνσης της φιλαυτίας και της προώθησης της αφόρητα ατάλαντης μετριότητας είχε συντελεστεί. Ο λαός έμαθε ότι είναι αδούλωτος, προοδευτικός, δημοκρατικός. Με δυο λόγια ήταν ο περιούσιος λαός της ιστορίας και όλοι οι υπόλοιποι τον ζήλευαν και τον φθονούσαν και απεργάζονταν μυστικά σχέδια για να τον καθυποτάξουν και να τον εξοντώσουν. Ο ελληνικός λαός έμαθε ότι «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι άλλοι ζούσαν πάνω στα δέντρα». Δεν του είπαν όμως ότι στο διάστημα που διέρρευσε από τότε οι άλλοι λαοί οργάνωσαν τις κοινωνίες τους, προόδευσαν, αύξησαν τον πλούτο τους και εφάρμοσαν πιο δίκαια και αντικειμενικά κριτήρια στην ανακατονομή του. Ήταν η εποχή όπου όλοι επαίρονταν για τη νυχτερινή ζωή, τα εκπάγλου αισθητικής νυχτερινά κέντρα, τους ναούς του φωτισμού με νέον και τα παγκάρια της πλαστικής κουλτούρας όπου έριχναν τον οβολό τους, ο οποίος προερχόταν από τις επιδοτήσεις των κουτόφραγκων και των ανόητων Βόρειων που εργάζονταν με συνέπεια και φιλότιμο.
Το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του ακολουθούσε μια πολιτική κολακείας προς κάθε τι και προς πάσα ένα. Δεν είναι τυχαίο ότι μια από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 1981, ήταν η κατάργηση των πειραματικών σχολείων, όπου η εισαγωγή γινόταν μετά από εξετάσεις και την καθιέρωση της κλήρωσης μεταξύ των ενδιαφερομένων. Η απόλυτη κολακεία της μετριότητας. Η ισότητα ως εξίσωση προς τα κάτω.
Ιδιαίτερη ευθύνη βαραίνει την αριστερά της εποχής. Έχοντας την ηθική υπεροχή ως η παράταξη των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου, τους οποίους ανελέητα δίωξε η παράταξη των νικητών, δημιούργησε την δική της μυθολογία, η οποία εκθείαζε κάθε τι το «προοδευτικό» και «αριστερό» και δαιμονοποιούσε κάθε τι που ερχόταν σε αντίθεση με την κοσμοθεωρία της, ακόμη κι αν διατυπωνόταν από σκεπτικιστές της δικής της πλευράς. Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις, άγγιζε τα όρια των διωγμών, αν θυμηθούμε την περίπτωση του Παναγή Λεκατσά, του Νίκου Πουλαντζά, του Κορνήλιου Καστοριάδη, του Παναγιώτη Κονδύλη και άλλων. Όταν δεν μπορούσε να καταστείλει κάποιον, αμέσως ένα πέπλο φημών, σπερμολογίας, διαδόσεων τον περιέβαλε, με αποτέλεσμα την κοινωνική του απομόνωση. Η αριστερά, ειδικά, υιοθετούσε όλα τα αιτήματα, όλων των κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων, εμφορούμενη από την αντίληψη ότι ο «λαός έχει πάντα δίκιο». Συμμετείχε, λοιπόν, κι αυτή, έστω και εμμέσως στο «μεγάλο φαγοπότι» των δανεικών και δεν ωφελεί σε τίποτα σήμερα να κλαίει, πάλι, πάνω από την κατσαρόλα με το χυμένο γάλα, φωνάζοντας πως δεν μετείχε της πολιτικής εξουσίας.
Το σύνολο όμως του πολιτικού συστήματος, σε αγαστή συνεργασία και σύμπνοια, εξακολουθούσε να κολακεύει την κοινωνία. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, η πολυθρύλητη δημοκρατία που περίμενε ο τόπος, μετατράπηκε σε μια απέραντη μετριοκρατία. Η δικτατορία των μετρίων είχε επιβληθεί με τη συναίνεση της κοινωνίας. Είναι η εποχή όπου το «νόμιμο» ή «νομιμοφανές» είναι και «ηθικό». Οι ηγεσίες κολάκευαν το λαό και ο λαός έγλειφε τις ηγεσίες. Αμφίδρομη και αμοιβαίως επωφελής σχέση.
Το άμεσο και κατακλυσμιαίο αποτέλεσμα αυτής της κολακείας ήταν η επικράτηση της μετριότητας παντού. Αρχικά, στο ίδιο το πολιτικό σύστημα, όπου οι σκεπτόμενοι, οι αιρετικοί, οι ανατρεπτικοί και, κυρίως, οι έντιμοι, παραμερίστηκαν από τους μέτριους, πλην όμως ευπειθείς στις προσταγές των ηγεσιών των κομμάτων. Στη συνέχεια το καρκίνωμα της κολακείας έκανε ταχύτατες και μαζικές μεταστάσεις σε όλο το κοινωνικό σώμα.
Στο δημόσιο τομέα είχαμε την αποθέωση της κολακείας και της μετριότητας. Οι διορισμοί γίνονταν όχι με βάση τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις ικανότητες των υποψηφίων, αλλά εκείνων που διέθεταν γεμάτες τις καρτέλες των κομματικών ενσήμων. Οι κολλητοί, τα μέλη των κομματικών οργανώσεων, οι έχοντες «μέσο», «βύσμα», «μπάρμπα στη Κορώνη» έβλεπαν την καριέρα τους να εκτοξεύεται στα ύψη. Καταπατήθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, κάθε έννοια αξιοσύνης, κάθε έννοια, εν τέλει, δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα ήταν η εξάπλωση της δικτατορίας της μετριότητας και η ταλαιπωρία του πολίτη σε βαθμό εξευτελισμού.
Στα πανεπιστήμια επικράτησαν εκείνοι που αποδέχτηκαν το καθεστώς συνδιοίκησης με τους φοιτητές κι έτσι η Ελλάδα έχει την παγκόσμια αποκλειστικότητα στην ύπαρξη Σοβιέτ στα πανεπιστήμια της, είκοσι και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση του στρατοπέδου του σοβιετικού, ψευτοσοσιαλιστικού σουρεαλισμού. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για απροκάλυπτες συναλλαγές ή, αν θέλετε, ανταλλαγές ψήφων, στις πάσης φύσεως εκλογές εντός των Α.Ε.Ι. Επικράτησαν οι θιασώτες του συνθήματος «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών» δηλαδή οι οπαδοί της ήσσονος προσπάθειας, της λούφας κατά το κοινώς λεγόμενο. Και στον τομέα αυτό η χώρα διακρίθηκε. Είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου για το κάθε μάθημα ο φοιτητής υποχρεώνεται να εξεταστεί σε ένα και μοναδικό βιβλίο, το οποίο, όλως τυχαίως, έχει γράψει ο διδάσκων καθηγητής. Είναι η χώρα, όπου μετά την κατάργηση της βάσης του «10» για την εισαγωγή στα Α.Ε.Ι. καταλύθηκε κάθε έννοια αξιοκρατίας, αφού και ένας οργανικά αναλφάβητος μπορούσε κάλλιστα να εισαχθεί σε κάποια σχολή, να αποφοιτήσει από αυτή και μετά να διαδηλώνει λάβρος κατά της εκάστοτε κυβέρνησης που δεν τον διόριζε στο δημόσιο τομέα.
Στο χώρο της τέχνης εγκωμιάστηκε, ενθαρρύνθηκε και προβλήθηκε παντοιοτρόπως τόσο από τα κομματικά έντυπα όσο και από κριτικούς, δημοσιογράφους και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, η χρυσή μετριότητα. Στη μουσική, στη ζωγραφική, στις εικαστικές τέχνες, στην ποίηση και την πεζογραφία. Το θέατρο και ο κινηματογράφος έμαθαν να ζουν με τις κρατικές επιχορηγήσεις. Έτσι, σιγά – σιγά, η μετριότητα στην τέχνη έγινε κρατικοδίαιτη και επιχορηγούμενη. Στην πεζογραφία και την ποίηση, κάθε ένας που έγραφε καλές εκθέσεις στο γυμνάσιο, εξέδωσε πολυσέλιδα πονήματα, τα οποία έγιναν δεκτά με διθυραμβικές κριτικές φίλων ή κολλητών «κριτικών», χρυσές μετριότητες κι οι ίδιοι, απαξιώνοντας τον κόπο, το ταλέντο και τον κάματο των αξίων. Πομφόλυγες, κοινοτυπίες, βερμπαλισμοί αποθεώθηκαν και κατέλαβαν την κορυφή των γραμμάτων δίκην κανόνα. Κάθε τι που παρέκλινε τους κανόνος έπεφτε στη μαύρη τρύπα της συνομωσίας της σιωπής και της απαξίωσης. Είναι η εποχή μιας καινοφανούς λέξης και νοοτροπίας, των P.R., των Δημοσίων Σχέσεων, δηλαδή. Η συστηματική διόγκωση του κοινωνικού κεφαλαίου των γνωριμιών και των σχέσεων, ήταν το εισιτήριο για την καταξίωση.
Στο συνδικαλισμό, στις λεγόμενες «μαζικές οργανώσεις», στα «δημοκρατικά κινήματα», στους «αγροτικούς συνεταιρισμούς» επιβλήθηκαν άνωθεν οι μέτριοι, αρκεί να μην αμφισβητούσαν την αυθεντία της ηγεσίας, αρκεί να ήξεραν να μοιράζουν το ανόμως αποκτηθέν χρήμα κατά την κοινοβουλευτική τάξη, δηλαδή αναλόγως των ποσοστών που έλαβαν τα κόμματα στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.
Άπειρα παραδείγματα θα μπορούσε να παραθέσει κανείς. Άπειρες αιτίες για τη μελαγχολία των γενεών που ακολούθησαν της Μεταπολίτευσης, όλων εκείνων που είχαν ταλέντο, γνώσεις, ικανότητες και τους οποίους παρέσυρε το μεγαλειώδες κίνημα του απόλυτου τίποτα.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο όμως η χώρα απορφάνισε από τους άξιους, τους ταλαντούχους, τους δεξιοτέχνες. Πολλοί αποσύρθηκαν, άλλοι ξενιτεύτηκαν (και πρόκοψαν στο εξωτερικό). Το σύστημα όμως είχε κάνει τη δουλειά του. Είχε υπονομεύσει κάθε έννοια αριστείας, κάθε προσπάθεια διάκρισης, κάθε θέληση για ανταγωνισμό.
Και έτσι, βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις προσκλήσεις της νέας εποχής που έφερε η κρίση. Τώρα κλαίνε και οδύρονται οι πολίτες. Βγαίνουν «αγανακτισμένοι» στις πλατείες και ζητούν «άμεση δημοκρατία» (δίχως καν να γνωρίζουν το περιεχόμενο τόσο του ουσιαστικού όσο και του επιθετικού προσδιορισμού που το συνοδεύει).
Η πολιτική όμως της κολακείας και η αποθέωση της μετριότητας συνεχίζεται και στις μέρες μας. Διάφοροι παροπλισμένοι πολιτικοί, κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι και προπέτες καλλιτέχνες, από του άμβωνος της πλατείας (η οποία λειτουργεί παράλληλα και ως κολυμβήθρα όλων των ανομημάτων, μα κυρίως της ανοχής και της συμμετοχής στην προηγούμενη κατάσταση) καλούν τους αλλόφρονες και αλαλάζοντες πολίτες να υπερασπιστούν την προτεραία κατάσταση, τους προτρέπουν να επιστρέψουν στο παλιό, σίγουρο, μέτριο, καθεστώς, όπου όλα ήταν ωραία και καλά και κανείς δεν τους ενοχλούσε.
Το αδιέξοδο αυτής της κατάστασης είναι και προφανές και εμφανές. Μόνο που δεν είναι βολικό. Ο περήφανος λαός αυτής της χώρας έχει μάθει να του χαϊδεύουν τα αυτιά. Να τον κολακεύουν για αρετές και ιδιότητες που δεν έχει. Έχει συνηθίσει να κρύβουν κάτω από το αγορασμένο σε εξήντα άτοκες δόσεις βαρύτιμο χαλί της λησμονιάς, όλα τα ελαττώματα και τα μειονεκτήματα του. Δυστυχώς όμως, στις μέρες μας, δεν μπορούμε να πούμε ότι «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (τυχερός αυτός που διδάχτηκε από την ιστορία) που μας κληροδότησε ο Ευριπίδης.
Η υστερία που επικρατεί, οι κραυγές και οι κατηγορίες μέχρι και για εσχάτη προδοσία, αποκαλύπτουν περίτρανα πως η τυραννία της μετριότητας δεν θα παραδώσει εύκολα την εξουσία. Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα.
ΟΛΟΙ ΣΤΟ WALL μας στο facebook:
"ΑΛΥΣΙΔΑ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ" Την Τετάρτη 15/6 από τις 7 το πρωί αποκλείουμε με μια ανθρώπινη αλυσίδα από ειρηνικά χέρια πιασμένα αγανακτισμένων, την πρόσβαση προς τη Βουλή των Ελλήνων. Η "Αλυσίδα" θα ακολουθεί το διάγραμμα των οδών Ριζάρη-Βασ. Κωνσταντίνου- Ζάππειο- Λεωφ. Αμαλίας- Πλατεία Συντάγματος- Κριεζώτου- Κανάρη- Πατριάρχου Ιωακείμ- Πλουτάρχου- Πολεμικό Μουσείο. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Ο φτωχούλης του Θεού...

Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας.
Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου.
Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του.
Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα.
  • 600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα.
  • Απ' αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
  • Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
  • Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.Πολλές αρχαίες εικόνες.
  • 30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
  • Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000.ευρώ η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
  • Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυό ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
  • Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
  • Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
  • Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
  • Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυο ακριβότερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church' s, απ' αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκιπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ (Όταν ανατράπηκε ο δικτάτωρ των Φιλιππίνων Μάρκος, βρέθηκε ότι η γυναίκα του είχε 80 ζεύγη παπουτσιών, ακριβά βέβαια αλλά συνηθισμένα).
  • Τρεις δεκάδες σετ με καθημερινά δεσποτικά άμφια.
  • 50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
  • 12 στέμματα ( μίτρες ) από χρυσό και πολυτίμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα.Κυρίως έχουν διαμάντια.
  • 100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
  • 200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
  • 25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία.
  • 40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολύτιμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
  • Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολύτιμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
  • Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
  • Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολύτιμους λίθους.
  • Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
  • Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
  • Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας.
  • Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
  • Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβώτερη στον κόσμο.
  • Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
  • Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλες.Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
  • Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές πιτζάμες.
  • Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
  • Τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
  • Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
  • Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα υφάσματα μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβότερες φίρμες στον κόσμο.
  • Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
  • Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ), για να κτιστεί ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάγονται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου ...;
Πηγή: i-rm.blogspot.com (Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Σεπτεμβρίου 2008)

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Aγανακτισμένες Ρούλες

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που σε ξερνάει η πίσσα του δρόμου και δεν μπορείς να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη.

Το μόνο που μπορείς να σκεφτείς ξεκάθαρα, είναι πως οι τηγανητές πατάτες με αυγά που σου φτιάχνει η μάνα σου, αποτελούν αξία ζωής.


Από κει και πέρα, πίσσα.


Κάθεσαι και χαζεύεις τη Ρούλα Κορομηλά στην τηλεόραση, αναιδέστατη και ηλίθια, χωρίς να σκέφτεσαι ότι αν την είχαν πάρει με τις κλωτσιές όταν πρωτοξεκίνησε εκπομπή στην ΕΡΤ, θα ζούσες σε μια χώρα με πολιτισμένους ανθρώπους.


Μια φίλη χορεύτρια έκανε κάποτε guest εμφάνιση στο "Μπράβο Ρούλα είσαι απαίσια" πλαισιώνοντας έναν διάσημο τραγουδιστή.

Περιμένοντας να έρθει η σειρά τους για γύρισμα, ξάπλωσε στο καμαρίνι του, σε έναν καναπέ.

Δίπλα της ο τραγουδιστής με τον μάνατζερ του, μιλούσαν για την εμφάνιση του πρώτου, ώσπου ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα η Ρούλα.

Βλέποντας τη φίλη μου στον καναπέ ρωτάει: "Ποια είναι αυτή κουράδα;"

Έτσι σαν κουράδα είδε και έναν άλλο φίλο, τραγουδιστή επίσης, που τον κάλεσε στο σώου της που θα μεταδιδόταν ζωντανά από τη Σύρο.
Ο φίλος αρνήθηκε ευγενικά γιατί εμφανιζόταν σε κάποιο κλαμπ, και δεν γινόταν να αφήσει ξεκρέμαστο το μαγαζί για να πάει να ξεφτιλιστεί στη Ρούλα.
Του έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας: "Από αυτή τη στιγμή είσαι κατεστραμμένος, δεν θα ξαναβγείς ποτέ στην τηλεόραση ".


Και έτσι έγινε.
Τον έφαγε η μαύρη πίσσα.

Η Ρούλα όμως, παρότι πέρασαν αρκετά χρόνια από εκείνο το τηλεφώνημα, βγαίνει ακόμα στην τηλεόραση.


Πόσο πρέπει να σε ξεράσει η πίσσα του δρόμου σαν άνθρωπο, σαν θεατή, σαν παράγοντα ψυχαγωγίας, σαν κανάλι, σαν μηχανάκι της AGB, ώστε να αποφασίσεις να εξαφανίσεις από μπροστά σου τη Ρούλα; -


Πολύ.

Πρέπει να γυρίσει ο δρόμος ανάποδα για να αλλάξει μυαλά ο κουράδας- μιλώντας πάντα κατά το σκεπτικό της Ρούλας.

Να νιώσει τα καλώδια του ΟΤΕ να του μπαίνουν στον πισινό, τους υπονόμους να κυλάνε στη μούρη του, τα ποντίκια να τρέχουν στην πλάτη του, και αν αλλάξει.


Γιατί ο κουράδας- πάντα κατά τη Ρούλα- αλλάζει μόνο ονόματα: Κώστας, Μαρία, Νίκος, Τάκης.

Όλα τα υπόλοιπα γι αυτόν είναι Ρούλα.

Ρούλα η αντίληψη του για τον κόσμο, τον συνάνθρωπο, την πολιτική, τον έρωτα, τη διασκέδαση, την τέχνη, τον πολιτισμό.

Ρούλες πολλές, όλες αναιδείς και ηλίθιες, με διαφορετικό χτένισμα και ρούχο σε κάθε περίπτωση. Αλλά Ρούλες.


Ρούλες στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, ειδικά σε αυτό, που αντικατέστησε για πολλούς την τηλεόραση.


Ρούλες αγάμητες, ανέραστες, ανοργασμικές, κουράδες -κατά το σκεπτικό της Ρούλας πάντα.


Ρούλες και Ρούλες, με το μυαλό κότσο και τα μάτια φυλακή πίσω από τεράστιες βλεφαρίδες.


Πάντα Ρούλες, κολλημένες στα παλιά, στα σίγουρα, στα ανέξοδα φαιά, στις κουράδες-κατά τη Ρούλα πάντα.

Μια χώρα στα χέρια μιας Ρούλας.

Από κει και πέρα, πίσσα.
Γιατί σ’ αυτή τη χώρα τις κλωτσιές, τις ρίχνουν οι απολίτιστοι.


Γι’ αυτό λέω.

Μόνη αξία, το φαΐ της μάνας μου.

(πηγή άρθρου: theinsider.gr)

Γιαούρτι, κάνει πάντα καλό

Όλοι απόψε στις 6 στο Σύνταγμα. Κρύψτε και κανένα παλιό γιαούρτι στο σακίδιο. Αναμένεται πασαρέλα ''επωνύμων'', φροντίστε για την περιποίησή τους!

Ο φαλακρός καταδότης ξαναχτυπά

Ο φαλακρός πολιτικάντης των δικύκλων καταγγέλει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί την ευεργέτιδά του (και φίλη του) Τσιτσιμπίκου, ότι έχει πάρει 8 μισθούς προκαταβολή ενώ αυτός (που τον πολεμάνε και εκεί στην ΕΡΤ, γιατί παντού βλέπει συνομωσίες εναντίον του) ούτε έναν! Τα πράγματα δεν είναι έτσι και το ξέρουμε, το ερώτημα είναι γιατί τα λέει... Θέλει να γίνει συμπαθής; Θέλει να τον λυπηθούμε; Να τον στηρίξουμε; Μπααα, τώρα όλοι κατάλαβαν τα παιγχνίδια και τους στόχους του, και κυρίως τον επικίνδυνο εγωκεντρισμό του. Ο κ. Εαυτούλης !

Βάλε τ άσπρα σου...

Εφιαλτική η χθεσινή Κορομηλά με τις λευκές πυζάμες! Ποιός καθοδηγεί τους Γερμανούς να την καταστέψουν απολύτως, τώρα στας δυσμάς της καριέρας της; Γιατί δεν της λέει κάποιος δικός της άνθρωπος να εγκαταλείψει την τηλεοπτική Βέρμαχτ της Κάντζας και να πάει να λιαστεί στη Μύκονο; Ποιός κακός άνθρωπος της υπαγορεύει όλες αυτές τις μπούρδες και τις ελληνικούρες στο αυτί κι εκείνη τις αναπαράγει με τόση βλακεία; Έλεος, σώστε την Κορομηλά, κρίμα είναι τώρα στο σώσμα, τέτοια κατάντια...

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΛΗΣΤΕΙΑ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

7 ΟΘΟΝΕΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΙ ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΔΙΣΚΟ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΝ ΝΑ ΚΛΕΨΟΥΝ ΑΠΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠ.ΠΟ ΧΘΕΣ  ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΡΕΘΥΜΝΗΣ. ΚΛΑΠΗΚΕ ΩΣΤΟΣΟ ΜΙΑ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ. ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΡΥΦΤΕΙ ΣΕ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΙΧΝΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ...

Τα αιτήματα των «αγανακτισμένων» της Μαδρίτης


Το κείμενο με τα αιτήματα των «αγανακτισμένων» της Puerta de Sol κυκλοφορεί και αναμεταδίδεται σήμερα με αστραπιαίους ρυθμούς στο διαδίκτυο. Δείτε τα αιτήματά τους και κρίνετε εσείς αν είναι δίκαια ή όχι.
1. ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
- Αυστηρός έλεγχος της φυσικής παρουσίας των αιρετών στην τήρηση των καθηκόντων τους. Συγκεκριμένες κυρώσεις για παραμέληση καθηκόντων.
- Περιορισμός των προνομίων στην καταβολή φόρων, ετών καταβολής ασφαλιστικών εισφορών και στο ύψος των συντάξεων. Εξίσωση του μισθού των εκλεγμένων αντιπροσώπων με το μέσο μισθό στην Ισπανία συν τα απαραίτητα επιδόματα για την άσκηση των καθηκόντων τους.
- Άρση της βουλευτικής ασυλίας. Μη παραγραφή των αδικημάτων διαφθοράς.
-Υποχρεωτική δημοσίευση των περιουσιακών στοιχείων όλων των δημοσίων λειτουργών.
-Μείωση των θέσεων που υπόκεινται σε καθεστώς διορισμού χωρίς περιορισμούς.
2. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
-Κατανομή της εργασίας με τέτοιο τρόπο ώστε να υποστηρίζει τις μειώσεις των ωρών εργασίας και την εναρμόνιση εργασιακής και οικογενειακής ζωής μέχρι να εξαλειφθεί η δομική (συστημική) ανεργία, δηλαδή μέχρι ο δείκτης ανεργίας να μειωθεί κάτω του 5%.
-Συνταξιοδότηση στα 65 και καμία αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι την εξάλειψη της ανεργίας των νέων.
-Πριμοδότηση των επιχειρήσεων στις οποίες οι συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης δεν υπερβαίνουν το 10%.
-Ασφάλεια στην εργασία: απαγόρευση των μαζικών απολύσεων ή των απολύσεων για λόγους βιωσιμότητας των μεγάλων εταιρειών ενώ παρουσιάζουν κερδοφορία, έλεγχος των μεγάλων εταιρειών για να διασφαλιστεί ότι δεν καλύπτουν με προσωρινά απασχολούμενους θέσεις που θα μπορούσαν να καλυφθούν από μόνιμο προσωπικό.
-Επαναθέσπιση του επιδόματος των 426 ευρώ για όλους τους μακροχρόνια ανέργους.
3. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ
-Απαλλοτρίωση από την Πολιτεία των νεόδμητων απούλητων κατοικιών για την εισαγωγή τους στην αγορά σε καθεστώς προστατευμένου ενοικίου.
-Παροχή βοήθειας ενοικίου για τους νέους και για όλους όσους έχουν χαμηλό εισόδημα.
-Να επιτραπεί η επιστροφή των κατοικιών (datio pro soluto) για ακύρωση των υποθηκών.
4.ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
-Περικοπή των άσκοπων δαπανών στις Δημόσιες Υπηρεσίες και θέσπιση ανεξάρτητου ελέγχου προϋπολογισμού και εξόδων.
-Πρόσληψη προσωπικού κλάδου υγείας μέχρι εξάλειψης των λιστών αναμονής.
-Πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού για να εγγυηθούν την αναλογία των μαθητών ανά αίθουσα, των ομάδων διπλής βάρδιας και των ομάδων ενισχυτικής διδασκαλίας.
-Μείωση των διδάκτρων σε όλη την πανεπιστημιακή εκπαίδευση εξισώνοντας το ύψος των διδάκτρων μεταπτυχιακών και προπτυχιακών προγραμμάτων.
-Κρατική χρηματοδότηση της έρευνας για να διασφαλιστεί ο ανεξάρτητος χαρακτήρας της.
-Φτηνά και ποιοτικά μέσα μεταφοράς, με σεβασμό προς το περιβάλλον: επαναφορά των τρένων που αντικαταστάθηκαν από την υπερταχεία (AVE) με τις αρχικές τιμές εισιτηρίων, μείωση τιμών στις κάρτες πολλαπλών διαδρομών, απαγόρευση των ιδιωτικών τροχοφόρων στα κέντρα των πόλεων και κατασκευή ποδηλατοδρόμων.
-Κοινωνικές παροχές τοπικής εμβέλειας: αποτελεσματική εφαρμογή του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι» (Ley de Dependencia), δίκτυο δημοτικής κοινωνικής φροντίδας, δημοτικές υπηρεσίες διαμεσολάβησης και κηδεμονίας.
5. ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ
-Απαγόρευση οποιασδήποτε διάσωσης ή κεφαλαιακής στήριξης στα τραπεζικά ιδρύματα: εκείνα τα ιδρύματα με δυσκολίες οφείλουν να πτωχεύσουν ή να κρατικοποιηθούν για να αποτελέσουν μια δημόσια τράπεζα υπό δημόσιο έλεγχο.
-Αύξηση των φόρων ανά τράπεζα με τρόπο ευθέως ανάλογο προς το κοινωνικό κόστος της κρίσης που προέκυψε από κακή διαχείριση.
-Επιστροφή όλων των κεφαλαίων που παρασχέθηκαν στις τράπεζες στο δημόσιο ταμείο.
-Απαγόρευση των επενδύσεων των ισπανικών τραπεζών σε φορολογικούς παραδείσους.
6. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
-Αύξηση των συντελεστών φορολογίας στις μεγάλες περιουσίες και τα τραπεζικά ιδρύματα.
-Κατάργηση των αμοιβαίων κεφαλαίων (SICAV).
-Επαναφορά του φόρου περιουσιακών στοιχείων.
-Πραγματικός και αποτελεσματικός έλεγχος της φορολογικής απάτης και της εξαγωγής κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους.
-Προώθηση σε διεθνές επίπεδο του φόρου διεθνών συναλλαγών (φόρος Tobin).
7. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
-Όχι στον έλεγχο του διαδικτύου. Κατάργηση του νόμου Sinde.
-Προστασία της ελευθερίας της πληροφόρησης και της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
-Υποχρεωτικά δημοψηφίσματα που σχετίζονται με θέματα μεγάλης εμβέλειας και αφορούν στην αλλαγή των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών.
-Υποχρεωτικά δημοψηφίσματα για την εφαρμογή μέτρων που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
-Τροποποίηση του Εκλογικού Νόμου, για να διασφαλιστεί ένα σύστημα αμιγώς αντιπροσωπευτικό και αναλογικό το οποίο δεν θα κάνει διάκριση ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικές πρωτοβουλίες, όπου η λευκή και η άκυρη ψήφος θα αντιπροσωπεύονται στο αποτέλεσμα.
-Ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας: μεταρρύθμιση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, για να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία του, όχι στο διορισμό των μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου από την Εκτελεστική Εξουσία.
-Θέσπιση αποτελεσματικών μηχανισμών που διασφαλίζουν την εσωτερική δημοκρατία στα πολιτικά κόμματα.
8.ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ
--------------------------------------------------------
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΟΥΣΙΑΣ.
Η Νορβηγία, η Σουηδία, η Δανία δεν έχουν Γερουσία, η Γερμανία έχει μόνο 100 γερουσιαστές, οι ΗΠΑ μόνο έναν γερουσιαστή ανά πολιτεία. Οι μεγάλοι θεωρητικοί του Διεθνούς και του Συνταγματικού Δικαίου θεωρούν πως η Γερουσία είναι ένα σώμα άχρηστο, μη απαραίτητο, που βρίσκεται υπό εξαφάνιση. Επομένως γιατί εμείς να εξακολουθούμε να έχουμε 260 γερουσιαστές;
Μ' αυτόν τον τρόπο θα εξοικονομούμε 3.500 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
· Να καταργηθεί η ισόβια σύνταξη σε όλους τους γερουσιαστές, βουλευτές και τους υπόλοιπους εθνοπατέρες.· Να καταργηθούν όλες οι διπλωματικές αποστολές, εκτός από έναν πρέσβη και έναν πρόξενο δε κάθε χώρα. Δεν είναι δυνατόν να ξοδεύουμε σ' αυτά περισσότερο απ' ό,τι η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.Έτσι, και με μείωση 30% από τις προτάσεις 4, 6 και 7 στο γενικό κρατικό προϋπολογισμό (εισφορές σε συνδικάτα, πολιτικά κόμματα, ιδρύματα που δεν υπόκεινται σε καθεστώς διαφάνειας κτλ), θα αποταμιευθούν περισσότερα από 45.000 εκατομμύρια ευρώ και δεν θα είναι απαραίτητο να μειωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, ούτε να κοπούν 6.000 εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Με τα μισά χρήματα που το κράτος θα αποταμίευε μ' αυτά τα μέσα, θα τέλειωνε η κρίση στην Ισπανία!
Για την αλλαγή στον εκλογικό νόμο, για μια δημοκρατία πραγματικά συμμετοχική, όπου η δική μας γνώμη, η γνώμη των πολιτών, θα είναι αυτή που κυβερνάει, όχι ένα ψηφοδέλτιο κάθε 4 χρόνια, με το οποίο κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό κι εξηγήσεις!
Για την αλλαγή στον εκλογικό νόμο και για μια δημοκρατία πραγματικά συμμετοχική, ας ξυπνήσουμε επιτέλους! Δεν θα συνεχίσουμε να είμαστε σε λήθαργο!

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Μετά τον Μπιρσίμ τα κλάματα έβαλε και η Λαμπίρη


Η "πρώην δυστυχισμένη" μπουχάρα  Μοιραράκη έβαλε τα κλάματα πριν από λίγο ζωντανά στο Star , πήραν τα κλάματα και την Λαμπίρη κόλλησε και το cd στην Carmina Burana...καλά δεν ντρέπεστε;

Οι συντάκτες της προκήρυξης το πληροφορήθηκαν από τις εφημερίδες


Έξαλλο είναι το προσωπικό του Υπουργείου Πολιτισμού που συνέταξε το νέο κείμενο της δράσης θεατρικών επιχορηγήσεων καθώς πληροφορήθηκε ότι η παρουσίαση του νέου προγράμματος  έγινε μυστικά και χωρίς να έχει προηγουμένως κανείς ενημερωθεί σε bar restaurant στον Κεραμεικό μετά από κρυφό ραντεβού του κυρίου Γερουλάνου με εκλεκτούς δημοσιογράφους του επιτελείου του γραφείου Τύπου του.
Λεφτά υπάρχουν για ουίσκια και φυστίκαι αράπικα κι οι υπάλληλοι φέρνουν  γραφική ύλη από το σπίτι τους κατά τ' άλλα.

Ευρωπαίοι επίτροποι κροίσοι!


Περισσότερα από 7,5 εκατομμύρια ευρώ έχουν δαπανήσει τα μέλη της Κομισιόν για πτήσεις με ιδιωτικά τζετ, ενώ το φως της δημοσιότητας βλέπουν υπέρογκοι λογαριασμοί για διαμονή σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, πάρτι και κοσμήματα από τα Tiffany's.
Σαν σύγχρονοι κροίσοι ζουν οι επίτροποι της Ε.Ε., σύμφωνα με την έρευνα του μη κερδοσκοπικού δημοσιογραφικού γκρουπ που έχει έδρα το πανεπιστήμιο City του Λονδίνου και φέρει τον τίτλο Bureau of Investigative Journalism.
Η έρευνά τους για τα έξοδα των επιτρόπων έγινε με αφορμή το πρόσφατο αίτημα για αύξηση κατά 4,9% του budget για τα έξοδα της Κομισιόν.
Και ενώ οι περισσότερες χώρες βρίσκονται εγκλωβισμένες σε βαθιά οικονομική κρίση, η έκθεση του BIJ αναφέρει ότι περισσότερα από 7,5 εκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν το διάστημα 2006 με 2010 για πτήσεις των Ευρωπαίων επιτρόπων με ιδιωτικά jet, ενώ μόνο πέρσι η Κομισιόν πλήρωσε 1.160.000 € για χλιδάτες αεροπορικές πτήσεις.
Η λίστα τους περιλαμβάνει και υπέρογκους λογαριασμούς σε ξενοδοχεία, με τον πρόεδρο Μπαρόζο να κρατά τα σκήπτρα, αφού η 4ήμερη διαμονή του ιδίου και 8 βοηθών του στο ξενοδοχείο New York Peninsula κόστισε 28.000 ευρώ, ενώ οι σουίτες στις οποίες διέμεναν κοστίζουν 780 ευρώ τη βραδιά. Η έκθεση αναφέρεται και στις πολυήμερες διακοπές που διοργάνωσε η Κομισιόν για τα μέλη της και τις οικογένειές τους, σε υπερπολυτελή resort στην Παπούα Νέα Γουινέα και στην Γκάνα.
Επίσης στη λίστα των εξόδων εμφανίζονται κάτι περίεργα κονδύλια ύψους 20.000 ευρώ για την αγορά δώρων από τα Tiffany's, αλλά και αστρονομικά ποσά για τη διεξαγωγή «κοκτέιλ πάρτι». Μόνο το 2009 ξοδεύτηκαν περισσότερα από 300.000 ευρώ για τέτοια «κοκτέιλ πάρτι», ενώ χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός πάρτι που έγινε από το Research Executive Agency της Ε.Ε. το οποίο κόστισε περισσότερα από 75.000 δολάρια και περιγράφονταν ως "μια ανεπανάληπτη βραδιά γεμάτη θαύματα, τεχνολογία τελευταίας αιχμής, προκλητική τέχνη, κοτκέιλ και διάσημους DJ"!
Θυμίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαρτίζεται από 24 επιτρόπους και 25.000 υπαλλήλους.

Πηγή άρθρου: iefimerida.gr

Χαμός στο Λονδίνο με τον άτακτο υπουργό


Χαμός στο Λονδίνο πριν από μερικές ημέρες με δεξί χέρι υπουργό του Γιώργου Παπανδρέου  καθώς η όμορφη  γυναίκα του επέστρεψε νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμεναν και βρέθηκε μπροστά σε στάση κουταλιού με τον σύζυγο υπουργό και την ευτραφούλα  νομική σύμβουλο του. Τις έξαλλες φωνές της πεντάμορφης συζύγου του υπουργού άκουσαν όλοι οι παροικούντες εν τω Mayfair. Η άτακτη σύμβουλος  πήρε πόδι κι από το γραφείο του υπουργού κι όλα καλά κι όλα ωραία...

Οχι που δεν θα τα λογόκριναν!..

Μου τό' λεγαν...
Δοκίμασα κι εγώ να γράψω τις απόψεις μου, να διαμαρτυρηθώ -φυσικά με επιχειρήματα και χωρίς ύβρεις- στη σελίδα facebook του πρωθυπουργού και έκπληκτος διαπίστωσα λίγα λεπτά αργότερα πως δεν υπήρχαν και είχαν σβηστεί .
Διάβασα και τα προηγούμενα σχόλια και αμέσως κατάλαβα τι συμβαίνει.
Όταν διατυπώνεται οποιαδήποτε διαφορετική άποψη σβήνεται πριν καλά καλα προλάβεις να κάνεις ανανέωση της σελίδας !
Το αποτέλεσμα είναι να επικρατούν ΜΟΝΟ θετικά σχόλια για "τα έργα και τις ημέρες" της σημερινής κυβέρνησης...
Μάλιστα στην ίδια σελίδα υπάρχουν όπως φαίνεται και αρκετοί "του κόμματος", σταντ-μπάι, για να "διορθώνουν" όποιους αναγνώστες (έστω) υπονοούν κάτι αρνητικό για τον πρωθυπουργό και πιθανώς οι ίδιοι να σβήνουν τα σχόλια των... αντιφρονούντων όπως και στο τέλος, τους ίδιους από μέλη της "ομάδας"!
Το καλύτερο σας το αφήνω για το τέλος καθώς στους υπότροπους (όπως μπορείτε κι εσείς να διαπιστώσετε) απαγορεύεται στο εξής ο σχολιασμός, ακόμα κι αν ξαναγίνονται μέλη του συγκεκριμένου γκρουπ!..

Χάρης Μπόλκας / peiratikoreportaz

Τέλος τα δώρα, τέλος κι οι ύμνοι

Η τηλεκριτικός-μαιντανός των μεσημεριανών, έχει ένα κουσούρι. Της αρέσουν τα δώρα, σχεδόν τα απαιτεί.Έτσι ολοκλήρωσε πανηγυρικά, προ ολίγου καιρού την προκλητική υμνολογία στον Σπ. Παπαδόπουλο και την ''εξαιρετική'' εκπομπή του, το ''κόσμημα'' της ερτ, (που επαξίως -κατά την τηλεκριτικό-τσέπωνε και τσεπώνει 65.000 ευρώ εβδομαδιαίως). Τώρα πρόκειται για την ''επιτομή της μιζέριας'' και ένα θλιβερό και πανάκριβο σκουπίδι, με επαναλαμβανόμενη θεματολογία.
Τι έγινε ρε παιδιά;
Της έκοψε τα ''δώρα'' η παραγωγή;

ΟΙ ΠΑΠΙΕΣ ΤΗΣ ΕΞΩΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ


Υπάρχει μια δημοσιογραφία που δεν είναι ούτε μάχιμη,ούτε κατευθυνόμενη. Δεν μπορείς να την κατηγορήσεις πως τα παίρνει, αλλά ούτε πως ματώνει για όσα πρέπει να ματώνει η δημοσιογραφία. Είναι κάτι σαν τις ομιλίες του κυρίου Βενιζέλου. Σαγηνευτικές, με ροή, σε στρέφουν στον θαυμασμό, αλλά σχεδόν ποτέ δεν καταλαβαίνεις γιατί έγιναν και τι ήθελαν να πουν. Είναι ένα είδος εξωτικής δημοσιογραφίας
Σε αυτή την δημοσιογραφία, η Ελλάδα δεν πονάει,δεν έχει παραδοθεί στη διαφθορά, δεν είναι θύμα χρόνιων πολιτικών και ανέντιμων πολιτικών, αλλά παραπέει ανάμεσα σε αόριστες ευθύνες λόγω έλλειψης κυρίως ενός πολιτικού σαβουάρ βιβρ που αν υπήρχε θα ήταν θαυματουργό. Σε αυτή τη δημοσιογραφία η κοινωνία και οι ανάγκες της, αντικαθίσταται από μια κοινωνική ευαισθησία που δεν έχει και κυρίως δεν ζητά ευθύνες.
Στο επίκεντρο αυτής της δημοσιογραφίας είναι όλα τα άσχημα φαινόμενα και οι συμπεριφορές αρκεί να μην χρειαστεί κάποιος, με όνομα και διεύθυνση, να φταίει. Αυτή η δημοσιογραφία στρέφει το βλέμμα στη διαφορετικότητα, στις καταπιεσμένες ομάδες, στο περιθώριο, έχοντας συμφωνήσει με τον εαυτό της, πως είναι ο ιεραπόστολος της καταπιεσμένης Ελλάδας. Μέχρι εκεί όμως. Δεν θα σταυρωθεί ποτέ. Και βέβαια δεν θα σταυρώσει κανένα.
Είναι μια δημοσιογραφία που αποτελεί την άλλη όψη του λαικισμού. Ίσως δεν παίζει τόσο με τα ένστικτα, αλλά πάιζει εξίσου με το συναίσθημα. Αγιοποιώντας πάντα τον εαυτό της
Υπάρχει μια δημοσιογραφία που είναι αποδεκτή και από αυτούς που φταίνε και από αυτούς που δεν φταίνε. Και τα έχει με όλους καλά γιατί δεν ενόχλησε ποτέ κανένα. Συμπορεύεται με την εξουσία, δημιουργώντας πάντα την εντύπωση πως το κάνει από την μεγάλη της ανάγκη να την ελέγχει.
Υπάρχει μια ναρκισσιστική δημοσιογραφία, που αυτοθαυμάζεται, που αυτοικανοποιείται αλλά δεν αυτοχρηματοδοτείται. Έχει πάντα σπόνσορα.
Είναι η δημοσιογραφία που φταίει εξίσου με την πουλημένη δημοσιογραφία για την κατάντια μας. Δεν είναι life style,αλλά εκπροσωπεί το life style της ιδεολογιας, της αναζήτησης και του προβληματισμού.
Δεν είναι άξεστη, δεν είναι τραχιά, δεν είναι ενοχλητική. Είναι παντός καιρού και έχει μόνο φίλους. Ενας φίλος μου την αποκαλεί bi-δημοσιογραφία. Νομίζω πως της πάει ο χαρακτηρισμός εξωτική.Γεμάτη με δημοσιογράφους που κάνουν τις πάπιες.
Το κουτι της Πανδωρας

Του γιατρού...


Τι σου ζητάω; Μια... επαφή μόνο

Προχθές ο Δρούτσας πρότεινε να μπει όριο στις βουλευτικές θητείες, παύση χορήγησης αυτοκινήτων και ενιαίο μισθολόγιο για τους πολιτικούς και αμέσως θίχτηκε ο πιο αγνός και συμπαθητικός βουλευτής (μετά το Λαλιώτη) της μεταπολιτευτικής Ελλάδας: Ο Χρήστος Πρωτόπαπας, ο οποίος δήλωσε πως «ο υφυπουργός Εξωτερικών δεν έχει επαφή με την κοινωνία».

Στην αρχή δεν το έπιασα, αλλά μετά το κατάλαβα όταν είδα ομάδα αγανακτισμένων να προπηλακίζουν βουλευτές και υπουργούς, οι οποίοι φυγαδεύτηκαν με τα πολυτελή αυτοκίνητά τους και την αστυνομική συνοδεία τους. Αν δεν υπήρχαν οι θωρακισμένες μερσεντέζ (όπως λέει και ο Δάκης), η επαφή με την κοινωνία θα ήταν πιο… εφαρμοστή.

Ο «Νίντζα των αποκαλύψεων» ήταν έξω από το «ναό της δημοκρατίας» και κατέγραψε λεπτό προς λεπτό τη φυγή ενός υπουργού μέσω του αγανακτισμένου πλήθους:



O φασίστας που όλοι αγαπήσαμε







Τον Ιανουάριο του 2009, ο μέγας κριτής ορατών και αοράτων Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, εφαρμόζοντας κατά γράμμα την εθνικοσοσιαλιστική θεωρία της οικογενειακής ευθύνης, επιτέθηκε δια τηλεοράσεως στον τότε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο καταγγέλοντας βάναυσα τον 80χρονο πατέρα του ως οικοπεδοφάγο! Αφού η καταγγελία αυτή έπεσε στο απόλυτο κενό και μαζί της κατακρημνήστηκε και η προσπάθεια προσβολής του πραγματικού στόχου, ο Δημοσιογράφος επανήλθε δριμύτερος από την αθλιοδέστερη ίσως εφημερίδα που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα την δεκαετία του 2000.
Δέκα μήνες αργότερα, η εφημερίδα Veto, που ευτυχώς για τον τόπο μας άφησε χρόνους φέτος, κραύγαζε εκ νέου για το ίδιο θέμα -αυτό που είχε διαψευστεί ήδη από τα πραγματικά δεδομένα- με τη βεβαιότητα ότι το αναγνωστικό κοινό της έχει μνήμη χρυσόψαρου. Μόνο που αυτή τη φορά έκανε ένα βήμα παραπάνω: Με τη φωτογραφία του Βαγγέλη Βενιζέλου στο πρωτοσέλιδο έγραφε στον πηχαίο τίτλο «Το κόλπο Βενιζέλου με τα 7 οικόπεδα», εννοώντας όμως όχι τον πολιτικό υιό, αλλά τον συνταξιούχο πατέρα. Μόνο που χρειαζόταν μια δεύτερη πιο προσεκτική ματιά για να το αντιληφθεί αυτό κάποιος που διαβάζει τις εφημερίδες που κρέμονται στο περίπτερο.
Η αθλιότητα αυτή δεν έμεινε αναπάντητη από τον νυν Υπουργό Άμυνας που άστραψε και βρόντηξε με μία αγωγή με την οποία ζητούσε δύο εκατομμύρια ευρώ.
Τον Ιούλιο του 2010, ο εθνικός μας δικαστής Μάκης επιτέθηκε εκ νέου στον Βαγγέλη Βενιζέλο με αφορμή την έκθεση αμυντικού υλικού Defensys στην Θεσσαλονίκη και ο Θεσσαλονικιός πολιτικός απάντησε αποστομοτικά και χωρίς να μασάει τα λόγια του αποκαλύπτοντας σχέσεις -στενότατες- του εκδότη με τον όμορφα πλασμένο κόσμο των οπλάδων και των συμφερόντων τους, εξαιτίας των δραστηριοτήτων των οποίων βρισκόμαστε εν μέρει εδώ που βρισκόμαστε ως χώρα σήμερα.
Πριν μερικές μέρες, ο πρώτος διδάξας την τέχνη της δημοσιογραφικής αλητείας θέλησε να αναζωπυρώσει την κόντρα του με τον πληθωρικό πολιτικό. Αφορμή αυτή τη φορά υπήρξε ένα «τεράστιο σκάνδαλο» που αφορούσε στενό συνεργάτη του Βενιζέλου και είχε απ' όλα: παράνομο χρήμα, ροζ αποχρώσεις και οσμή κατασκοπίας! Ο αδέκαστος Δημοσιογράφος-ντετέκτιβ-ιεροκήρυκας χρησιμοποίησε φυσικά τις γνωστές πρακτορίστικες μεθόδους, που δίδασκε στο απόγειο της δόξας του και που κατά πως φαίνεται συνεχίζει να διδάσκει τώρα που το άστρο του έχει δύσει.
Ο στόχος του και αυτή τη φορά δεν ήταν ο γάιδαρος, αλλά το σαμάρι. Δεν γνωρίζω προσωπικά τον καταγγελθέντα διευθυντή ενημέρωσης του Πενταγώνου και στενό συνεργάτη επί σειρά ετών του Βενιζέλου. Έχω όμως ακούσει γι αυτόν από έλληνες και ξένους δημοσιογράφους που τυχαίνει να τον γνωρίζουν και οι οποίοι μόνο καλά λόγια είχαν να μου πουν.
Την περασμένη Δευτέρα στις 23 Μαϊου έτυχε να σερφάρω στο διαδίκτυο όταν βρέθηκα κατά λάθος στην ιστοσελίδα της ζούγκλας, την οποία δεν είχε τύχει ευτυχώς να επισκεφθώ ποτέ εξαιτίας του ονόματος του ιδιοκτήτη της φυσικά. Μπήκα στο web radio και εκεί είδα ότι ο ακατανόμαστος Μάκης έκανε εκπομπή on camera. Θέμα του ήταν το επίμαχο «σκάνδαλο». Τελικά παρακολούθησα έως τέλους για μία ώρα την εκπομπή του Μάκη κι ενός παχύδερμου συνεργάτη του ονόματι Πάνου Πικραμένου και πραγματικά αηδίασα! Ο βόρβορος ψυχής και η κακοήθεια μόλυναν τα ιντερνετικά ερτζιανά και τους ελάχιστους -ευτυχώς- ακροατές. Ακούγονταν απίστευτοι χαρακτηρισμοί για έναν άνθρωπο που ήταν σαφές ότι δεν μπορούσε να αμυνθεί. Δεν έχουν σημασία οι εναντίον του καταγγελίες γιατί το θέμα αυτών των δύο αρπακτικών δεν ήταν αυτό. Το θέμα τους ήταν να κατακρεουργήσουν έναν άνθρωπο που η ζωή τον «καταδίκασε» να είναι ένας γκέι εβραίος στην Ελλάδα!
Κατά τον Μάκη και τον ευτραφή συνεργάτη του (θα σας πω παρακάτω γι' αυτό το κελεπούρι) ο συνεργάτης που ο Βενιζέλος  προφανώς εμπιστεύεται εδώ και δέκα χρόνια και ο οποίος οδηγήθηκε στην παραίτηση μετά το «σκάνδαλο» δεν έπρεπε να έχει υπεύθυνη θέση και μάλιστα στο Πεντάγωνο γιατί ως γκέι ήταν επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια της χώρας (διαρροή απορρήτων εγγράφων μετά από πιθανό εκβιασμό). Ως εβραίος δε, ήταν και ύποπτος για κατασκοπία υπέρ του Ισραήλ, καθώς ως γνωστόν Έλλην είναι μόνον ο Χριστιανός Ορθόδοξος.
Οι επιθέσεις των υαινών κατά του θύματός τους ήταν ανηλεείς, γεμάτες ομοφοβικές αναφορές, ύβρεις και προσβολές, πικρόχολη χλεύη, προσβλητικά υπονοούμενα, πρωτόγονα στερεότυπα. Ένιωσα ντροπή και αηδία. Εάν οι δύο αυτοί συγκεκριμένοι τύποι έκαναν την ίδια εκπομπή σε οποιαδήποτε πολιτισμένη δυτική χώρα, πολύ απλά θα είχε παρέμβει ο Εισαγγελέας και θα τους είχε κλείσει φυλακή.
Στη συνέχεια έψαξα και βρήκα τα σχετικά ρεπορτάζ στο σάιτ της ζούγκλας, τα διάβασα εξονυχιστικά, τα μελέτησα, άκουσα ένα ηχητικό αρχείο που είχαν κρεμάσει (η υποκλοπή τηλεφωνικής συνδιάλεξης και η δημοσιοποίησή της δεν είναι ποινικά αδικήματα;) από το οποίο δεν έβγαινε νόημα γιατί ήταν ένας διάλογος στα ιταλο-ισπανικά, είδα με προσοχή τις «ενοχοποποιητικές» φωτογραφίες και το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα ήταν ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή την ιστορία. Όταν διάβασα και την απαντητική επιστολή του θύματος του Μάκη, τότε αντιλήφθηκα ακριβώς τι συμβαίνει.
Ο γνωστός Μάκης που όλοι αγαπήσαμε, ο γνωστός πράκτορας της δεκάρας, ο τύπος που είμαι σίγουρος ότι μαγνητοφωνεί κρυφά ακόμα και τις συνομιλίες του με αυτή την δύσμοιρη την Κιμ-πώς-τη-λένε, επιτέθηκε με μανία σε έναν άνθρωπο μόνο και μόνο για να πάρει τη ρεβάνς του από τον Βενιζέλο, μετά τις πολλαπλές φάπες που έχει δεχτεί από αυτόν. Μόνο που νομίζω ότι αυτή τη φορά, το θύμα του δεν είναι και τόσο ανήμπορο. Από τη γενναία επιστολή που έγραψε αυτός ο τύπος βγαίνει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν το βάζει κάτω και δεν μασάει τα λόγια του.
Δεν έχω ιδέα αν νοίκιαζε ή δεν νοίκιαζε δωμάτιο του σπιτιού του και δεν με ενδιαφέρει. Και να το έκανε δικαίωμά του. Θα του πει ο Μάκης πώς θα ζήσει τη ζωή του; Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο τύπος αυτός έχει τσαγανό και ελπίζω να το αποδείξει αν αποφασίσει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Αν το κάνει -και πρέπει να το κάνει- εγώ δηλώνω εθελοντής για να τον βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις. Είμαι σε θέση να του προσφέρω ολόκληρο το ηχητικό αρχείο της άθλιας εκπομπής  στο ράδιο της ζούγκλας για να τους κάψει. Μόνο μέσα από εκεί θεμελιώνονται 2-3 ποινικά αδικήματα καραμπινάτα.
Ειδικά γι αυτόν τον χοντρό λούζερ που ιδρώνει μπροστά στο αφεντικό του, ένα γκουγκλάρισμα αρκεί για να καταλάβει κανείς τι κουμάσι είναι. Με φασίζουσα αρθρογραφία στο βιογραφικό του και ύφος πράκτορα της ΕΥΠ από τη δεκαετία του '80, ο τύπος αυτός μαζί με τον θλιβερό μυστακιοφόρο συνωμοσιολόγο της δεκάρας Νίκο Γεωργιάδη (αρχισυντάκτη στη ζούγκλα τώρα όλως τυχαίως), αν δεν με απατά η μνήμη μου, είχαν εξαπατήσει το πανελλήνιο πριν χρόνια όταν μετέδιδαν από ιδιωτικό κανάλι της πλάκας την εισβολή του Αφγανιστάν από το Πακιστάν λέγοντας ότι είναι οι πρώτοι παγκοσμίως που πάτησαν το πόδι τους στη χώρα των Ταλιμπάν. Για ελέγξτε το ποινικό μητρώο του κ. Πικραμένου να δούμε τι έκανε στην Ιταλία την δεκαετία του 1980. Για διαβάστε την επιστολή του πρώην διευθυντή του στο Άμυνας να δείτε πώς τεμπέλιαζε εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα σκατά καταλήγουν στον ίδιο βόθρο.
Και μια και μιλάμε για σκατά. Κλείνοντας θα σας συμβούλευα να διαβάσετε ένα συγκλονιστικό άρθρο που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο με το οποίο αποκαλύπτεται ο βίος και η πολιτεία του αριστερού Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Η δημοσιογράφος Ελένη Ηλιοπούλου κάνει με τα κρεμμυδάκια τον αδέκαστο Μάκη αποκαλύπτοντας τις συνθήκες γαλέρας και το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα που έχει επιβάλει στο μαγαζί του. Αυτό το ίδιο καθεστώς στην αισθητική μας και τη νοημοσύνη μας δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επιβληθεί. Οι εποχές που ο Μάκης και οι μιμητές του τρομοκρατούσαν τον κόσμο τελείωσαν. Ώρα για αντεπίθεση.

Κώστας Παπανδρέου εκ Ντίσελντορφ Γερμανίας

Ο Χαράλαμπος ξαναχτυπά



Κυρία Μαρίνα (Λαμπράκη) Πλάκα, μας κάνεις...
noname-gr.blogspot.com
Κύριε Χαράλαμπε (εσύ, λόγω ονόματος, είσαι στρατιωτικός και πρέπει να στα λέμε τσεκουράτα) είναι αλήθεια ότι... το 2005, επί επαρατου Δεξιάς, είχες κάνει πρόταση στην ΕΡΤ να παρουσιάζεις εκπομπή για τα μουσεία με συμπαρουσιάστρια τη κυρία Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα?
Αντιπαρερχόμεθα το γεγονός ότι ως ανιδιοτελής γίγαντας που είσαι θυσιάστηκες -πάλι- για το πολιτισμό και ρωτάμε:
Αν είναι αλήθεια, ΠΩΣ συμπτωματικά με το που έγινες "διευθύνων" ξεφύτρωσε παρόμοια εκπομπή ("Μετά Μουσείο") στη Δημόσια τηλεόραση με επιστημονική συνεργάτιδα το ίδιο πρόσωπο?
Άσχετα αν η κυρία Πλάκα (μας κάνεις?) έσπευσε να δηλώσει πως προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες της (είναι και αυτή υπεράνω χρημάτων, όπως και εσύ)...